ضد یخ چیست؟ چطور از آن استفاده کنیم؟

ضد یخ یا خنک‌کننده موتور، مایع رنگی است که با آب مخلوط می‌شود تا به تنظیم موتور در دماهای شدید کمک کند. همانطور که دمای بیرون از گرم به سرد تغییر می کند، مایع ضد یخ در سراسر بلوک موتور پمپ می شود تا دمای کاری یکنواخت حفظ شود. با این حال، ضد یخ چیزی بیش از تنظیم دما است. حفظ سطح مناسب سیال نیز به جلوگیری از خوردگی کمک می کند.

ضد یخ موتور چگونه کار می کند؟

مایع ضد یخ موتور معمولاً با نسبت 50/50 با آب مخلوط می شود و در مخزن مناسب موتور شما ریخته می شود. اتیلن گلیکول شیمیایی به عنوان پایه ای برای ایجاد مایعی استفاده می شود که از طریق موتور خودروی شما پمپ می شود تا دمای عملیاتی بهینه را در شرایط آب و هوایی بسیار گرم یا سرد حفظ کند.

چه چیزی هر نوع ضد یخ را متفاوت می کند؟

تمام مایع ضد یخ از ماده شیمیایی پایه اتیلن گلیکول تشکیل شده است. چه سبز، صورتی یا نارنجی، همه آنها در پایه خود یکسان هستند. به عنوان مثال، چیزی که ضد یخ/ضد یخ چند وسیله نقلیه را از سبز اصلی ZEREX™ متمایز می کند، افزودنی ها و رنگ هایی است که برای استفاده در انواع خودروهای با مسافت پیموده شده بیشتر طراحی شده اند، در حالی که اورجینال گرین فرمول عمومی تری است که برای چندین دهه در سراسر جهان استفاده می شود.

ماشین من هر چند وقت یک بار به ضد یخ جدید نیاز دارد؟

بیشتر مایعات مورد نیاز وسیله نقلیه شما باید در فواصل زمانی مختلف تخلیه و جایگزین شوند تا موثر باشند. در مورد ضد یخ شما هم همینطور. حداقل دو بار در سال باید سطح مایع ضد یخ خود را قبل از گرمای تابستان و قبل از سرمای زمستان بررسی کنید. برای اطلاعات دقیق تر در مورد زمان شستشو و تعویض مایع ضد یخ در خودرو خود، به دفترچه راهنمای مالک خودرو خود مراجعه کنید.

ضد یخ موتور چیست؟

ضد یخ موتور که به عنوان ضد یخ نیز شناخته می شود، با آب مخلوط می شود تا رادیاتور در سرمای شدید یخ نزند و در گرمای شدید گرم نشود. انواع مختلفی از مایع ضد یخ وجود دارد، بنابراین مهم است که بدانید چه تنوعی برای ماشین یا کامیون شما مناسب است.

انواع ضد یخ در بازار

خودروهای مختلف به ضد یخ های متفاوتی نیاز دارند. انواع مختلفی برای هر نوع وسیله نقلیه، از موتورهای دیزلی گرفته تا خودروهای آمریکایی، آسیایی و اروپایی وجود دارد. هر کدام به طور خاص فرموله شده اند تا نوع موتور تعیین شده خود را در دماهای شدید کار کنند. مهم است که تفاوت ها را بدانید تا ضدیخ مناسب برای وسیله نقلیه خود تهیه کنید.

ضد یخ IAT

رایج ترین نوع ضد یخ مایع، فرمول IAT یا فناوری افزودنی معدنی است. ZEREX™ Original Green یک ضد یخ IAT است که برای چندین دهه مورد استفاده قرار گرفته است و فرمولی ثابت شده که محافظت در برابر خوردگی بی نظیری را ارائه می دهد.

ضد یخ DEX-COOL™

یکی دیگر از فرمول های رایج ضد یخ Dex-Cool® است، یک فرمول ضد یخ تایید شده برای استفاده در خودروهای GM. گزینه ای مانند ZEREX™ Dex-Cool Antifreeze/Coolant، مورد تایید خودروسازان است و چندین مشخصات صنعتی را برآورده می کند یا از آن فراتر می رود.

برای خرید ضد یخ از فروشگاه آنلاین ضد یخ اینجا کلیک کنید.

ضد یخ برای اتومبیل های قدیمی تر

از آنجایی که فناوری خنک‌کننده در چند دهه اخیر بسیار پیشرفت کرده است، اگر خودروی قدیمی‌تری دارید، به فرمولی با یک افزودنی خاص نیاز دارید تا ترکیبات شیمیایی قدیمی و جدید با هم کار کنند. ضد یخ/ضد یخ چند وسیله نقلیه با افزودنی AlugardPlus® به افزایش عمر خودروهای مسافت پیموده شده بیشتر کمک می کند.

نکات نگهداری ضد یخ

نکته 1: ضد یخ مناسب برای ماشین خود را انتخاب کنید

برای تعویض مایع ضد یخ باید بدانید خودروی شما به چه نوع مایع ضد یخ نیاز دارد. ساده ترین راه برای فهمیدن این موضوع مراجعه به دفترچه راهنمای خودروی خود است.

نکته 2: به صورت فصلی نظارت کنید

هر بار که وسیله نقلیه خود را روشن می کنید، مواد شیمیایی موجود در ضد یخ به سختی کار می کنند. برای حفظ دمای کارکرد یکنواخت و همچنین جلوگیری از خوردگی، مایع از طریق موتور شما پمپ می شود. هر چه مایع ضد یخ موتور شما بدون تغییر باقی بماند، تاثیرات شیمیایی آن کاهش می یابد. خودروهای مختلف به مایع ضد یخ جدید در فواصل مسافت پیموده شده نیاز دارند. برای اطلاعات دقیق تر در مورد زمان تعویض مایع ضد یخ موتور، دفترچه راهنمای خودرو خود را بررسی کنید.

نکته 3: با خیال راحت مایع ضد یخ را اضافه/خنک کنید و تعویض کنید

چه در مراقبت از خودروی DIY تازه کار باشید و چه چندین دهه است که ماشین خود را تعمیر می کنید، همیشه مهم است که بدانید قبل از شروع کار چه می کنید. از آنجایی که ضدیخ یک ماده شیمیایی است، هر زمان که مایعات وسیله نقلیه خود را خودتان تعویض می کنید، باید اقدامات احتیاطی مناسب را رعایت کنید. در اینجا چند نکته وجود دارد که باید قبل از شروع به خاطر بسپارید:

• محافظ چشم و دستکش یکبار مصرف در دسترس داشته باشید تا از هر گونه آسیب شخصی از پاشیدن مایعات جلوگیری کنید.
• قبل از باز کردن ظرف، تمام دستورالعمل های برچسب را برای جابجایی، استفاده و دفع ایمن بخوانید و دنبال کنید.
• در صورت بروز هرگونه ریزش، باید با دستمال کاغذی کاملاً جذب شود یا با آب فراوان شسته شود تا از قرار گرفتن تصادفی در معرض انسان یا حیوانات جلوگیری شود.
• هرگونه ضدیخ استفاده نشده را در ظرف اصلی و دارای برچسب نگهداری کنید و درب آن را محکم بسته نگه دارید. اگر از یک محصول ضد یخ غلیظ استفاده می کنید که قبل از ذخیره سازی با آب رقیق شده است، ظرف را به وضوح علامت گذاری کنید تا رقت آن را نشان دهید.

نکته 4: نحوه صحیح دفع مایع ضد یخ

از آنجایی که ضد یخ موتور یک مخلوط شیمیایی است، دانستن راه های ایمن و مناسب برای دفع مایع ضد یخ قدیمی پس از انجام شستشو بسیار مهم است. قبل از شروع شستشوی مایع ضد یخ، داشتن برنامه ای برای دفع بسیار مهم است.

بازیافت ضد یخ استفاده شده - چه از طریق خرده‌فروشی که محصول جدید را خریداری کرده‌اید، چه از طریق برنامه‌های محلی شهرداری - در صورت وجود اکیداً توصیه می‌شود. از Earth911.com [LINK: https://earth911.com/ ] دیدن کنید تا یک مرکز بازیافت یا دفع در نزدیکی خود پیدا کنید.

اگر بازیافت در منطقه شما در دسترس نیست، با مقامات محلی فاضلاب/تصفیه آب مشورت کنید تا ببینید آیا شستشوی ضدیخ در سیستم آنها مجاز است یا خیر. آنها ممکن است محدودیت های کمی داشته باشند یا از مصرف کننده بخواهند که مقادیر زیادی آب را شستشو دهد تا تأثیر آن بر روند تصفیه آنها به حداقل برسد.

ضد یخ نباید دور ریخت:

• به جریان زباله جامد شما (یعنی به محل دفن زباله).
• به زهکشی آب طوفانی که وارد هر دریاچه، نهر، رودخانه، حوضچه یا دیگر بدنه آبی می شود.
• به یک سیستم تصفیه فاضلاب زیرسطحی (به عنوان مثال، یک سیستم سپتیک).
• با اختلاط با سایر مایعات استفاده شده خودرو.
• با زهکشی مستقیم روی زمین.
• به روشی که توسط مقررات، مقررات یا میثاق ایالتی یا محلی تنظیم می شود.

نحوه تعیین کیفیت روغن موتور

نحوه تعیین کیفیت روغن موتور

در حالی که اکثر روغن های موتور با استانداردهای قابل قبول ساخته می شوند، کیفیت عمومی و خاص آنها می تواند بسیار متفاوت باشد. روغن موتورهای بی کیفیت اغلب به دلیل ناآگاهی یا طمع به بازار عرضه می شوند. متأسفانه، برای صاحب خودرو ناآگاه، یک روغن موتور باکیفیت و یک روغن بی کیفیت ظاهر و احساس یکسانی خواهد داشت.

تست موتور و نیمکت

موتور همیشه بستر نهایی برای تشخیص کیفیت مورد نیاز روغن آن بوده است. با وجود اینکه طراحی موتور برای مطابقت با عملکرد، بهره وری سوخت و استانداردهای زیست محیطی تغییر کرده است، موتور همچنان داور نهایی کیفیت روغن است.

با این حال، استفاده از موتور برای اندازه گیری کیفیت روغن در آزمایش دینامومتر می تواند پیشنهاد گران قیمتی باشد. با این حال، برای کمک به کنترل هزینه‌های گارانتی، توسعه و استفاده از آزمایش‌های موتور برای تولیدکنندگان موتور هنگام تعیین کیفیت روغن مورد نیاز برای یک طرح یا قطعه خاص اجتناب‌ناپذیر است.

برای خرید از فروشگاه روغن موتور تهران اینجا کلیک کنید.

اگرچه ضروری است، اما انجام آزمایش‌های دینامومتر قابل تکرار برای یک موتور می‌تواند چالش برانگیز باشد. همانطور که طراحی موتور به تدریج قدرت موتورهای کوچکتر را افزایش داده است، دشواری ایجاد آزمایشات دینامومتر تکرارشونده با سرعت بیشتری افزایش یافته است. خوشبختانه، زمانی که سطح کیفی روی دینامومتر یا در میدان مشخص شد، رویکرد بسیار کم‌هزینه‌تری وجود دارد که می‌توان برای ارزیابی دقیق‌تر کیفیت روغن استفاده کرد.

این شامل استفاده از آزمایش‌های روی میز آزمایشگاهی است که برای ارتباط نزدیک با آزمایش‌های دینامومتر موتور یا تجربه میدانی طراحی شده‌اند. این تست های رومیزی قابلیت ارائه یک معیار نسبتاً ارزان قیمت از کیفیت روغن را دارند. با این حال، ارزش و اهمیت این نوع آزمایش به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله شناسایی نیازهای خاص موتور، اطلاعات واضح و ثابت از موتور چه در آزمایش‌های دینامومتر یا تجربه میدانی، و درک رابطه بین نیازهای موتور و خواص فیزیکی و/یا شیمیایی روغن.

خواص روغن موتور

برای کارکرد موتور، روغن باید دارای خواص فیزیکی و شیمیایی خاصی باشد. در طول کارکرد روغن، موتور تعدادی تنش های عملیاتی ایجاد می کند که بر توانایی طولانی مدت روغن برای عملکرد مداوم در سطح بالایی تأثیر منفی می گذارد. شرایط سرویس نیز ممکن است بسته به محیط و نحوه استفاده از وسیله نقلیه بسیار متفاوت باشد. در نتیجه، انتخاب روغن موتور برای برآوردن نیازها و شرایط خدماتی خاص، مستلزم آگاهی از چندین ویژگی مهم روغن، از جمله ویسکوزیته است.

ویسکوزیته

ویسکوزیته ممکن است به عنوان مقاومت سیال در برابر جریان تعریف شود. از آنجایی که مولکول های سیال تا حدی به یکدیگر جذب می شوند، برای جدا کردن آنها و ایجاد جریان به انرژی نیاز است. به طور کلی، مولکول های بزرگتر جاذبه بیشتری بین خود دارند و ویسکوزیته بالاتری دارند. انرژی مورد نیاز برای غلبه بر این جاذبه مولکول به مولکول و تولید جریان سیال را می توان نوعی اصطکاک در نظر گرفت.

بنابراین، ویسکوزیته را می توان به عنوان شکلی از اصطکاک مولکولی تعریف کرد. از بین تمام خصوصیات فیزیکی و شیمیایی روغن موتور، ویسکوزیته و رفتار ویسکومتری آن در هنگام استفاده اغلب مهمترین آنها در نظر گرفته می شود.

ویسکوزیته و جلوگیری از سایش

همین اصطکاک مولکولی از خروج سریع روغن زمانی که دو سطح موتور در حرکت نسبی تحت فشار به هم نزدیک می شوند، جلوگیری می کند. این ناتوانی روغن مداخله گر در فرار سریع و سطح تراکم ناپذیری آن، دو سطح را از هم جدا می کند و از سایش جلوگیری می کند، فرآیندی که به آن روانکاری هیدرودینامیکی می گویند. هر چه ویسکوزیته بیشتر باشد، جذب مولکول های روغن بیشتر و محافظت در برابر سایش بیشتر می شود.

طبقه بندی ویسکوزیته

ویسکوزیته یک روان کننده همیشه با محافظت در برابر سایش همراه بوده است. SAE در اوایل تاریخ خود ویسکوزیته را برای عملکرد موتور مهم تشخیص داد و سیستم طبقه بندی J300 را ایجاد کرد که سطوح ویسکوزیته را برای موتورها بر اساس یک سری درجه ها تعیین می کند. این گریدها با سطوح ویسکوزیته در یک یا دو ناحیه دمایی تعریف می شوند. امروزه این درجه ها برای دمای کارکرد موتور و دمای زمستانی که روغن روی راه اندازی و پمپاژ آن تأثیر می گذارد، تنظیم می شود.

ویسکوزیته در شرایط عملیاتی

در سال‌های اولیه موتورهای خودرو، روغن‌ها به سادگی فرموله می‌شدند و از معادله نیوتن برای ویسکوزیته پیروی می‌کردند - هر چه نیروی بیشتری برای ایجاد جریان سیال (تنش برشی) استفاده شود، سریع‌تر جریان می‌یابد (نرخ برش). اساساً، نسبت تنش برشی به نرخ برشی - ویسکوزیته - در تمام نرخ های برشی ثابت باقی ماند. روغن موتورهای آن زمان همه اساساً درجه یک بودند و طبقه بندی SAE "W" نداشتند.

این رابطه ویسکومتری در دهه 1940 تغییر کرد، زمانی که کشف شد که افزودن مقادیر کمی از پلیمرهای با وزن مولکولی بالا به نظر می‌رسد که به روغن ویژگی‌های جریان مورد نظر را برای راه‌اندازی در دمای پایین و عملکرد موتور در دمای بالا می‌دهد. بر این اساس، این روغن های حاوی پلیمر توسط کلاس ویسکوزیته SAE فهرست شده اند. سیستم سیفیکاسیون به عنوان روغن موتور چند درجه ای، زیرا آنها الزامات هر دو منطقه دمای ویسکوزیته را برآورده می کنند.

از آن زمان، روغن های چند درجه (به عنوان مثال، SAE 10W-40، 5W-30، 0W-20، و غیره) بسیار محبوب شده اند. با این حال، آنها دیگر از نظر ویژگی های جریان نیوتنی نبودند، زیرا مشخص شد که ویسکوزیته با افزایش نرخ برش کاهش می یابد. این مهم در موتورهای روانکاری که با نرخ برش بالا کار می‌کنند (که در میلیون‌ها ثانیه متقابل اندازه‌گیری می‌شود) مهم تلقی می‌شود، برخلاف چند صد ثانیه متقابل ویسکومترهای کم برش که سپس برای مشخص کردن روغن‌های موتور استفاده می‌شوند.

ویسکومتری با نرخ برشی بالا

در نتیجه، نیاز به توسعه یک ویسکومتر با نرخ برش بالا برای منعکس کردن ویسکوزیته در موتورها در دمای کار بوجود آمد. در اوایل دهه 1980، ابزار و تکنیکی توسعه یافت که می‌توانست به چندین میلیون ثانیه متقابل در دمای 150 درجه سانتیگراد برسد و همچنین نرخ برش بالایی را در دماهای دیگر روی روغن‌های موتور تازه و کارکرده اعمال کند.

این ابزار ویسکومتر شبیه ساز بلبرینگ مخروطی نام داشت. این تکنیک توسط ASTM به عنوان روش تست D4683 برای استفاده در دمای 150 درجه سانتیگراد (و اخیراً به عنوان D6616 برای استفاده در 100 درجه سانتیگراد) پذیرفته شد. این تست بحرانی کیفیت روغن موتور به عنوان ویسکوزیته دمای بالا، نرخ برش بالا (HTHS) شناخته شد. سپس حداقل محدودیت ها برای درجه های مختلف در سیستم طبقه بندی ویسکوزیته SAE اعمال شد.

جالب توجه است که بعدها نشان داده شد که این ابزار در ارائه معیارهای گشتاور برشی یا تنش برشی و نرخ برشی در حین کار منحصر به فرد و اساساً مطلق است. این تنها ویسکومتر شناخته شده ای است که قادر به انجام این کار است.

ویسکوزیته و ژل شدن روغن در دماهای پایین

روغن های موتور چند درجه در ابتدا برای کاهش ویسکوزیته روغن در دماهای پایین برای کمک به راه اندازی موتور معرفی شدند. این مزیت مهم بلافاصله آشکار شد و روغن های چند درجه از آن زمان به محبوب ترین نوع روان کننده موتور در سراسر جهان تبدیل شده اند.

با راه اندازی آسان تر موتور در دماهای پایین، مشکل دیگری آشکار شد - قابلیت پمپاژ روغن. این موضوع بسیار جدی‌تر بود، زیرا عدم پمپ‌پذیری روغن می‌تواند موتور را از بین ببرد. در آزمایش دینامومتر اتاق سرد، مشخص شد که مشکل پمپ پذیری به دو صورت وجود دارد. اولین مورد به سادگی مربوط به ویسکوزیته بالا بود و رفتار محدود با جریان نامیده می شد.

دومی کمتر آشکار بود و شامل ژل شدن روغن تحت یک چرخه خنک کننده طولانی و عمیق بود. همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است، این برچسب "هوا اتصال" بود، زیرا پمپ روغن در نتیجه بیرون کشیده شدن ستونی از روغن از مخزن و پر نکردن این فضای خالی، به هوا متصل شد.

این دانش و آزمون نیمکت، که در ابتدا به نظر می رسید هر دو شکل شکست را پیش بینی می کرد، کافی نبود. در زمستان 1979-1980 در Sioux Falls، داکوتای جنوبی، یک چرخه خنک کننده نشان داد که اتصال هوا می تواند تحت شرایط خنک کننده نسبتا ملایم رخ دهد. در مدت 24 ساعت، تعدادی از موتورهای حاوی روغن خراب شدند.

چرخه خنک کننده شرایطی را ایجاد کرده بود که در آن روغن به هوا محدود می شد. این حادثه پرهزینه نیاز به یک تست رومیزی حساس‌تر را نشان داد که به طور دقیق تمایل به خرابی پمپ‌پذیری اتصال هوا را پیش‌بینی می‌کرد.

شاخص ژل ​​شدن

روغن موتور با اتصال هوا که باعث خرابی Sioux Falls شد، یک مطالعه موردی محکم ارائه کرد. ابزار و تکنیک تست رومیزی جدید برای نشان دادن هر گونه تمایل روغن آزمایش به ژلاته شدن توسعه داده شد. این تکنیک که شامل کارکرد مداوم با سرعت کم یک روتور استوانه‌ای در استاتوری که اطراف آن شل بود، بلافاصله در مشخصات روغن موتور گنجانده شد و بعداً به ASTM D5133 تبدیل شد.

این نه تنها تمایل روغن به محدود شدن جریان را نشان می‌دهد، بلکه میزان ژل شدن را که ممکن است در محدوده دمایی اندازه‌گیری‌شده (معمولاً منفی ۵ تا منفی ۴۰ درجه سانتی‌گراد) رخ دهد، مشخص می‌کند. این پارامتر شاخص ژل ​​شدن نامیده شد. امروزه مشخصات روغن موتور برای روغن های چند درجه ای به حداکثر شاخص ژل ​​شدن 12 نیاز دارد.

ویسکوزیته و جذب انرژی

همانطور که ویسکوزیته برای موتور در جلوگیری از سایش از طریق روانکاری هیدرودینامیکی مفید است، دارای برخی از جنبه های منفی است که می تواند بر راندمان کاری موتور تأثیر بگذارد. اصطکاک مولکولی روغن که دو سطح را در حرکت نسبی جدا می کند، برای غلبه بر آن به انرژی نیاز دارد. این مقدار قابل توجهی انرژی از موتور در ازای محافظت از سایش ارائه شده است. بنابراین، فرمول بندی دقیق ویسکوزیته روغن برای مالکان خودرو و برای دولت هایی که محدودیت های مصرف سوخت را الزامی می کنند بسیار مهم است.

کاهش ویسکوزیته روغن می تواند گام مهمی در کاهش اصطکاک ویسکوز برای بهبود بازده سوخت باشد. جالب اینجاست که طی چند سال گذشته، تعداد خودروهایی که با روغن موتورهایی کار می‌کنند که سطوح ویسکوزیته پایین‌تری دارند، افزایش یافته است، بنابراین راندمان موتور آنها به طور قابل توجهی بهبود می‌یابد.

یک دهه پیش، روغن‌های SAE 0W-20 و 5W-20، کمترین گریدهای ویسکوزیته SAE را داشتند که SAE 20 دارای حداقل ویسکوزیته با سرعت بالای برش 2.6 سانتی‌پویز (cP) تا شبیه‌سازی بود.

تیرآهن چیست؟ انواع اصلی تیرها چیست؟

امروز در مورد تیرچه و انواع تیرها بحث خواهیم کرد. تیر یک سازه افقی است که برای حمل بار عمودی، بار برشی و گاهی بار افقی استفاده می شود. جزء اصلی سازه های ساختمانی است. عمدتاً در ساخت پل ها، خرپاها و سایر سازه هایی که بار عمودی را حمل می کنند استفاده می شود. تیرها را می توان به صورت زیر تعریف کرد:

هر عضو سازه ای که سطح مقطع آن نسبت به طول آن بسیار کوچکتر است و تحت بار جانبی قرار می گیرد که به عنوان تیر شناخته می شود.

به عبارت دیگر تیرآهن یک میله افقی است که تحت بار جانبی یا زوجی قرار می گیرد که تمایل به خم شدن آن دارد یا میله افقی تحت تنش خمشی قرار می گیرد که به عنوان تیر شناخته می شود.

با توجه به نیاز آن، تیرهای مختلف در شرایط مختلف مانند تیر ثابت، تیرهای کنسول و غیره استفاده می شود.

انواع تیرآهن:

خرید تیرآهن به شرح زیر طبقه بندی می شوند.

1. تیرآهن به سادگی پشتیبانی می شود:

همانطور که از نام آن پیداست، تیرآهن به سادگی در هر دو انتها پشتیبانی می شود. یک انتهای تیر توسط تکیه گاه لولا و دیگری توسط تکیه گاه غلتکی پشتیبانی می شود. این تکیه گاه امکان حرکت افقی تیر را فراهم می کند. نوع تیر آن تحت تنش برشی و لنگر خمشی قرار می گیرد.

2. تیرآهنهای پیوسته:

وقتی در مورد انواع تیرها صحبت می کنیم، نمی توانیم تیر پیوسته را فراموش کنیم. این تیر شبیه به تیر ساده است با این تفاوت که بیش از دو تکیه بر روی آن استفاده شده است. یک سر آن توسط تکیه گاه لولایی و دیگری تکیه گاه غلتکی است. یک یا چند تکیه گاه بین این تیرها استفاده می شود. در پل های بتنی طولانی که طول پل بیش از حد زیاد است استفاده می شود.

3. تیرهای آویزان:

تیرهای آویزان ترکیبی از تیرهای تکیه گاه ساده و تیرهای کنسولی است. یک یا هر دو از برآمدگی انتهایی این تیر. این تیر توسط تکیه گاه غلتکی بین دو انتها پشتیبانی می شود. این نوع تیرها دارای ویژگی های میراثی از تیرهای پایه دار و ساده است.

4. تیرهای کنسول:

تیرهای کنسولی از اعضای سازه ای که یک سر آن ثابت و دیگری آزاد است، می بندد. این یکی از انواع معروف استفاده از تیرها در خرپاها، پل ها و سایر اعضای سازه است. این تیر باری را روی دهانه حمل می کند که هم تحت تنش برشی و هم لنگر خمشی قرار می گیرد.

5. تیرهای ثابت:

این تیر از دو طرف ثابت می شود. اجازه حرکت عمودی و چرخش تیر را نمی دهد. فقط تحت تنش برشی است و هیچ لحظه ای در این تیرها ایجاد نمی شود. در خرپاها و سازه های دیگر استفاده می شود.

انواع تیرآهن بر اساس مقطع

یک تیر ممکن است سطح مقطع متفاوتی داشته باشد. رایج ترین سطح مقطع تیر به شرح زیر است.

1. من تیرآهن می کنم:

این نوع تیرها دارای سطح مقطع I هستند که در شکل نشان داده شده است. مقاومت خمشی بالایی دارد.

تیرآهن چیست؟ انواع اصلی تیرها چیست؟

2. تیرآهن T:

همانطور که در شکل نشان داده شده است دارای سطح مقطع T می باشد.

با توجه به شرایط تعادل:

1. تعیین استاتیک تیر:

اگر بتوان آن را با شرایط تعادل پایه آنالیز کرد، تیرآهن قطعی نامیده می شود. واکنش حمایت را می توان با استفاده از شرایط تعادل پایه پیدا کرد. این شرایط عبارتند از مجموع تمام نیروهای افقی صفر است. مجموع تمام نیروهای عمودی صفر است. مجموع تمام لحظات صفر است. به عنوان مثال: تیر با پشتیبانی ساده، تیر طاقدار و غیره.

2. تیر از نظر استاتیکی نامعین:

اگر نمی توان تیر را با استفاده از شرایط تعادل پایه، که به عنوان تیر نامعین استاتیکی شناخته می شود، آنالیز کرد. واکنش پایانی با استفاده از شرایط تعادل پایه با ترکیب سایر شرایط مانند روش انرژی کرنش، روش کار مجازی و غیره مشخص می شود.

انواع با توجه به هندسه:

• تیر مستقیم
• تیر منحنی
• تیر کوبنده

امروز در مقاله بیم چیست و انواع تیرها بحث کرده ایم. اگر سوالی در مورد این مقاله دارید از طریق نظر دادن در زیر بپرسید. اگر این مقاله را دوست دارید، فراموش نکنید که آن را در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید. برای مقالات آموزنده بیشتر در وب سایت ما مشترک شوید. با تشکر از خواندن آن.