آنسوف (1957) در یک مقاله کلاسیک هاروارد بیزینس ریویو، چهار استراتژی را برای رشد کسب و کار شناسایی کرد. این چهار استراتژی همچنین چهار نوع اصلی از برنامه های بازاریابی و انواع سرمایه گذاری ها و فعالیت های مرتبط با هر یک را مشخص می کنند. استراتژی ها بر این اساس تعریف می شوند که آیا تمرکز بر محصولات جدید یا موجود و بازارهای جدید یا موجود است.
1. استراتژی نفوذ در بازار
هنگامی که یک شرکت بر فروش محصولات فعلی خود به مشتریان فعلی تمرکز می کند، استراتژی نفوذ در بازار را دنبال می کند. فعالیت های بازاریابی که در این نوع طرح بازاریابی غالب خواهند بود، فعالیت هایی هستند که بر افزایش وفاداری مشتریان موجود تاکید دارند تا در برابر ضرر رقبا آسیب پذیر نباشند، جذب مشتریان رقبا، افزایش دفعات استفاده از محصول و تبدیل غیرکاربران به کاربر. .
افزایش آگاهی از طریق ارتباطات بازاریابی و افزایش در دسترس بودن از طریق توزیع گسترده از فعالیت های بازاریابی رایج در این نوع طرح است. شناسایی موارد استفاده جدید و کاربردهای جدید برای یک محصول ممکن است فرکانس استفاده را افزایش دهد یا غیرکاربران فعلی را به کاربر تبدیل کند. به عنوان مثال، کمپین تبلیغاتی آب پرتقال با شعار "دیگر فقط برای صبحانه نیست" تلاشی برای گسترش استفاده بود. اگر دلیلی وجود داشته باشد که چنین آزمایشی منجر به خریدهای مجدد شود، ممکن است از تبلیغات قیمت برای تشویق مشتریان رقبا استفاده شود تا محصول شرکت را امتحان کنند. برنامه های وفاداری می تواند در حفظ مشتریان فعلی بسیار موثر باشد. این استراتژی با تکیه بر چیزهایی که شرکت از قبل به خوبی می‌داند، یعنی محصولات موجود و مشتریان فعلی، ریسک را کاهش می‌دهد. همچنین این یک استراتژی است که در آن سرمایه‌گذاری در بازاریابی باید سریع‌تر بازپرداخت کند، زیرا شرکت در حال ساختن پایه‌های موجود از روابط با مشتری و دانش محصول است.
2. استراتژی توسعه بازار
تلاش برای گسترش فروش با فروش محصولات فعلی در بازارهای جدید به عنوان استراتژی توسعه بازار شناخته می شود. چنین تلاش هایی ممکن است شامل ورود به بازارهای جغرافیایی جدید، مانند بازارهای بین المللی باشد. ایجاد آگاهی از محصول و توسعه کانال های توزیع از فعالیت های کلیدی بازاریابی است. ممکن است برخی اصلاحات محصول برای مطابقت بهتر با نیازهای بازار محلی مورد نیاز باشد.
برای مثال، با ورود رستوران‌های فست فود به بازارهای بین‌المللی، اغلب منوهای خود را تغییر داده‌اند تا با ترجیحات غذایی مشتریان در بازارهای محلی مطابقت داشته باشند. گسترش به یک بازار جدید با یک محصول موجود خطراتی را به همراه دارد زیرا بازار جدید برای شرکت به خوبی شناخته شده نیست و شرکت و محصولات آن به خوبی در بازار شناخته شده نیستند. بازده سرمایه‌گذاری‌های بازاریابی در چنین استراتژی‌ای به دلیل زمان مورد نیاز برای ایجاد آگاهی، توزیع و آزمایش محصول، احتمالاً طولانی‌تر از استراتژی نفوذ در بازار است.
3. استراتژی توسعه محصول
ایجاد محصولات جدید برای فروش به مشتریان فعلی، یک استراتژی توسعه محصول، یک استراتژی بازاریابی رایج در بین شرکت ها است که می تواند روابط خود را با مشتریان فعلی افزایش دهد. به عنوان مثال، امریکن اکسپرس توانسته است از روابط خود با مشتریان کارت اعتباری خود برای فروش خدمات مرتبط با سفر نیز استفاده کند. به طور مشابه، شرکت های تلویزیون کابلی پیشنهادات خود را به خدمات اینترنت و تلفن گسترش داده اند.
فعالیت های تحقیق و توسعه نقش غالب در این استراتژی بازاریابی ایفا می کنند. زمان مورد نیاز برای توسعه و آزمایش محصولات جدید ممکن است طولانی باشد، اما زمانی که یک محصول توسعه یافت، ایجاد آگاهی، علاقه و در دسترس بودن باید نسبتاً سریع باشد زیرا شرکت قبلاً با مشتریان رابطه دارد. استراتژی توسعه محصول نیز از استراتژی نفوذ در بازار ریسک بیشتری دارد زیرا ممکن است محصول لازم حداقل با هزینه ای قابل قبول برای مشتریان توسعه پیدا نکند یا محصول توسعه یافته با نیازهای مشتریان مطابقت نداشته باشد.
4. استراتژی تنوع
استراتژی متنوع سازی شامل ورود محصولات جدید به بازارهای جدید است. این واقعاً ایجاد یک تجارت کاملاً جدید است. این مخاطره‌آمیزترین استراتژی است و احتمالاً به بیشترین صبر در انتظار بازگشت سرمایه نیاز دارد.
مشارکت در استراتژی برندسازی توسط: دیوید استوارت، استاد رئیس جمهور در بازاریابی و قانون تجارت، دانشگاه لویولا مریمونت، نویسنده، ابعاد مالی تصمیمات بازاریابی.
برندینگ استراتژی اینسایدر خدماتی از پروژه بلیک است: یک مشاور برند استراتژیک متخصص در تحقیقات برند، استراتژی برند، رشد برند و آموزش برند.
- ۰۱/۰۲/۰۵